Οσοι από ΝΔ και ΠαΣοΚ κόπτονται για τους ξεσπιτωμένους, ας παραδώσουν τις έδρες τους.

Γράφει η Κέζα Λώρη
Πόσο πειστικός γίνεται ένας βουλευτής που δηλώνει on camera ότι θα καταψηφίσει κάποιο νομοσχέδιο για λόγους κοινωνικής ευαισθησίας; Η συζήτηση για τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας έδωσε την ευκαιρία για εξαιρετικές ερμηνείες επί της οθόνης. Μαζεύτηκαν τόσοι αντάρτες στον κυβερνητικό συνασπισμό ώστε να πιθανολογείται η πτώση του. Αρχικά σχημάτισαν ενδεκάδα, κατόπιν βρέθηκαν αναπληρωματικοί. Η συμπόνια συμπυκνώνεται σε δηλώσεις όπως αυτή της Θεοδώρας Τζάκρη: «Αν το δίλημμα είναι 1 εκατομμύριο ξεσπιτωμένοι ή εκλογές, τότε είναι εύκολο το δίλημμα».

Εχουν άδικο λοιπόν οι πολιτικοί που διαμαρτύρονται για το βάρβαρο και αντικοινωνικό μέτρο; Εχουν άδικο να εξανίστανται στην προοπτική εικόνων που αναλογούν σε σύγχρονη Μικρασιατική Καταστροφή; Στην πραγματικότητα «δεν έχουν το δικαίωμα διά να ομιλούν». Πολιτεύτηκαν και εξελέγησαν με κόμματα που είχαν ακριβώς αυτόν τον σκοπό, να στηρίξουν δηλαδή το τραπεζικό σύστημα με όποιο κοινωνικό κόστος. Οι προθέσεις ήταν ορατές από το πρώτο πρόγραμμα στήριξης. Κατόπιν άρχισαν να ομιλούν οι αριθμοί. Ενδεικτικά: το 2011, υπό συνθήκες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού (έχοντας ετήσιο εισόδημα μικρότερο των 5.951 ευρώ), βρέθηκαν 3,403 εκατομμύρια άνθρωποι. Κάθε μήνα η ΔΕΗ κάνει 30.000 διακοπές ρεύματος. Αυτά όλοι τα γνωρίζουν εκτός από τους βουλευτές που πέφτουν αίφνης από τα σύννεφα.

Θα ήταν εντελώς διαφορετικό εάν οι ενστάσεις των ανταρτών διατυπώνονταν στο πλαίσιο εσωκομματικής συζήτησης. Σε αυτή την περίπτωση θα μιλούσαμε για πολιτική ζύμωση. Οι εμφανίσεις στις τηλεοράσεις και οι διαμαρτυρίες στο πλαίσιο του θεάματος εξυπηρετούν πρωτίστως προσωπικούς στόχους, δηλαδή την επανεκλογή. Φοβούνται οι αντάρτες να κυκλοφορήσουν στις πόλεις όπου κατέρχονται εκλογικά, φοβούνται ότι δεν θα ξαναπιάσουν στασίδι στη Βουλή. Είναι προφανές ότι το «1 εκατομμύριο ξεσπιτωμένοι» ταυτίζεται με 1 εκατομμύριο οργισμένους ψηφοφόρους, έτοιμους να ξαποστείλουν βουλευτές και κόμματα.

Οι διαμαρτυρίες των ανταρτών είναι συγκυριακές, δεν εντάσσονται δηλαδή σε μια επιλογή για τον τρόπο διακυβέρνησης. Εκλογές έγιναν πρόσφατα, η εντολή υπάρχει και δεν εμπεριέχει ούτε σεισάχθεια ούτε σκληρή διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Οσοι εξελέγησαν με τον Αντώνη Σαμαρά ήξεραν πού οδηγείται η χώρα, γνώριζαν ποια μέτρα θα επιβληθούν και ποιες θα είναι οι συνέπειες. Και ενώ γνώριζαν, τώρα παριστάνουν τα τσιπράκια. Τούτων δοθέντων, δεν είναι κακή η υπενθύμιση ότι υπάρχει ακόμη το περιθώριο να γίνουν εκλογές με λίστα. Ισως μάλιστα να είναι μια καλή ευκαιρία να ξανασυζητηθεί σοβαρά η κατάργηση του πελατειακού συστήματος που προκύπτει από τη σταυροδοσία.

Η λίστα μπορεί να λειτουργήσει απελευθερωτικά για τα κόμματα. Να είναι δηλαδή το ακριβώς αντίθετο από το «μάντρωμα» που παρουσιάζεται. Οι βουλευτές δεν θα χρειάζεται να ασχολούνται με ταπεινές εξυπηρετήσεις ούτε να περιορίζουν το κοινοβουλευτικό έργο στην ικανοποίηση παραγόντων που τους ενισχύουν προεκλογικά. Οι βουλευτές που εκλέγονται με λίστα είναι φορείς μιας άποψης, όχι έρμαια μιας δημόσιας εικόνας και προσωπικών σκοπιμοτήτων. Τα είχε πει αυτά και ο Παπανδρέου ο Τρίτος αλλά έπεσαν να τον φάνε οι υποστηρικτές της φασαριοκρατίας. Η προτίμηση της λίστας δείχνει εν πρώτοις μια απαξίωση των προσωπικοτήτων προς όφελος των απόψεων. Εξαιτίας όμως των «προσωπικοτήτων», δεν μπορούν να γίνουν σταθερά βήματα - σε καμία κατεύθυνση.

Εκείνοι που διαμαρτύρονται σήμερα για τους πλειστηριασμούς δείχνουν ότι ακούνε για πρώτη φορά ότι η κυβέρνηση έχει κάνει τις επιλογές της. Ο Γιάννης Στουρνάρας τάχθηκε υπέρ της άρσης του παγώματος των πλειστηριασμών λέγοντας «εάν δεν κάνουμε κάτι, θα καταρρεύσουν οι τράπεζες». Ακριβώς το ίδιο πνεύμα είχε επιδειχθεί το 2010 όταν η δική μας ηγεσία έδινε το χρονικό περιθώριο σε γαλλικές και γερμανικές τράπεζες για να μειώσουν τις ζημίες τους από τα ελληνικά ομόλογα. Οι πρωθυπουργοί των μνημονίων έχουν σαφή στάση και τα κόμματα, με τις απαραίτητες κυβιστήσεις, διαμόρφωσαν την πολιτική τους.

Στο διά ταύτα. Οποιος από τη Νέα Δημοκρατία έχει πρόβλημα με τη Νέα Δημοκρατία μπορεί να αποχωρήσει παραδίδοντας την έδρα σε κάποιον που εκπροσωπεί την ανάλογη πολιτική. Οποιος από το ΠαΣοΚ έχει πρόβλημα μπορεί επίσης να κάνει την επανάστασή του. Να πάνε οι μνημονιακοί με τους μνημονιακούς και οι αντιμνημονιακοί με τους άλλους. Μπορούν να κάνουν παρέα στον Καμμένο, στον Τζήμερο, στον Μάνο. 
 *Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 25 Αυγούστου 2013
Από το Blogger.

Video

Popular Posts